• Bardzo lubię książki p. Michalak, tę również polecam.
  • Chyba nie mamy się co oszukiwać, książki Michalak według mnie nie są wybitnym dziełem literackim. To lekkie książki, które mi osobiście przypominają odrobinę Harlequiny. Niektóre wydarzenia w "Wakacjach w Jagódce" bardzo mało realistyczne, jednak jeśli chcemy czasami tylko "odpocząć" przy lekkiej książce to te nadadzą się świetnie.
  • Kolejna świetna powieść Katarzyny Michalak, która potrafi wyczarować bajeczne postaci z bajecznymi przygodami. Przeplatane historie bohaterów, których łączy więcej, niż wydawałoby się na pierwszy rzut oka. • Wszystko zaczyna się, od wydawałoby się, lichego losu małej istotki podrzuconej pod drzwi obcej kobiety. Jednakże z biegiem lat, Gabrysia, otoczona miłością i czułością swojej przybranej cioci, odmienia życie swoje oraz ludzi ją otaczających. Pomimo swojej niep­ełno­spra­wnoś­ci, odnajduje pracę swoich marzeń, podejmuje wyzwanie, które życie jej rzuciło. • Jest to wspaniała historia dzielnej, młodej kobiety, która nie boi się życia. Zawsze z głową podniesioną do góry brnie przed siebie. Swoją osobowością i czułym sercem, nawiązuje cenne relacje, spośród których wyłonią się przyjaźń i miłość. • Śladem innych powieści i ta kończy się szczęśliwie. Pomimo niektórych, wręcz wydawałoby się odrealnionych wątków, książka porywa i czyta się ją jednym tchem. Zostają poruszone, jak zwykle, istotne problemy - niep­ełno­spra­wnoś­ć, relacje rodzinne, międzyludzkie. W jednej chwili wyciskacz łez, w drugiej świetna dawka humoru. Oczywiście, dla wszystkich fanów Katarzyny Michalak, pozycja obowiązkowa, nuda nie grozi.
  • "O czym marzy Kopciuszek o imieniu Gabrysia? O księciu na białym koniu? Niee, chociaż… O pałacu wprost z marzeń? Jeżeli już, to nie dla siebie. Może o tym, żeby być piękną i bogatą? Też nie. Gabrysia marzy, by być zwyczajna. Taka jak inni. Gabrysia jest szczęśliwa, Malina bogata, Oliwier piękny, Paweł mądry, Alek dobry, a książę, jak to książę: i taki, i taki- oto bohaterowie „Lata w Jagódce” zwariowanej, miejscami pełnej humoru, a czasem wzruszającej baśni o współczesnym Kopciuszku. Splot nieprawdopodobnych wydarzeń spełnia jej marzenie, jednak po drodze… po drodze będzie zaklinała konie, pozna prawdziwego księcia, wystartuje w konkursie „Z Bestii w Piękność”, spotka miłość swego życia (a nawet dwie, zaś na koniec spełni marzenie tych, których kocha, bo tego pragnie Kopciszek-Gabrysia: uśmiechu na twarzach najbliższych. Myślę, że będziecie się bawić przy lekturze tej baśni tak dobrze, jak ja się bawiłam pisząc ją, a „sleep in the room” z sokołem księcia of Maroko stanie się tak kultowe, jak „Jaga nie umieraj”. Oddaję do Waszych rąk moją ulubioną powieść. Powieść, która „sama się pisała”, ja byłam dodatkiem klawiaturowym Książka może się wydawać lekka, łatwa i przyjemna, jednak te z Was, które umieją czytać między wierszami, znajdą w niej gorzkie prawdy i takież życie, jednak – jak przystało na moją powieść – kończy się dobrze!" • Katarzyna Michalak • Kolejna z owocowej serii powieść Pani Katarzyny Michalak zasługuje na "namiętne" oddanie się tej jakże ciekawej i urzekającej historii dziewczyny,której największym marzeniem była zwyczajność. "Lato w jagódce" to współczesna baśń, w której zwycięża miłość i dobroć.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo