• Ciekawy sposób podejścia do sprawy "przemeblowania" swojego życia, aby poprawić jego jakość. Zamiast wzniosłych wywodów otrzymujemy proste, konkretne rady spisane z perspektywy... kotka. I to podejście sprawiło, że jestem zauroczona tym poradnikiem. Zauważenie i docenienie naszych Braci Mniejszych jest kluczowe. Życie z nimi w symbiozie i przyjaznych relacjach jest bardzo ważne. A ta książka pokazuje, że obserwacja ich i czerpanie inspiracji z ich zachowań mogą być da nas zbawienne. Dzisiejszy styl życia nam nie sprzyja, a różnej maści poradniki często nie są wystarczające w walce z chronicznym zmęczeniem i nieu­porz­ądko­wany­mi sprawami. I tu z pomocą przychodzi natura, która na wszystko ma sprawdzony sposób... W zasadzie powrót do natury staje się tym sposobem. • Zarówno przystępny język, jak i szary papier i wykorzystana czcionka sprawiają, że książkę czyta się bardzo szybko. Ładne wydanie, a grafika nawiązująca do kociego świata jest rozczulająca.
  • Bardzo lekki i przyjemny a zarazem inspirujący poradnik w formie zabawnego dialogu z kotem, sama esencja bez zbędnego przynudzania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo