• Wczoraj przeniosłam się na Miodową. Odwiedziłam małą księgarnię i wdychałam zapach znajdujących się w niej książek. Przycupnęłam na chwilę w fotelu w kratę, przed małym stolikiem, na którym często rozłożone były Harleqiny. • Zajrzałam do domu. Spojrzałam na ulubioną zastawę ciotki Wandy, tę w granatowy wzorek. Przegoniłam z blatu mrówki, rozglądające się w poszukiwaniu jedzenia. Zajrzałam do jednego pokoju, w którym nadal czuć lawendowy zapach. • Wyjrzałam przez okno, tam gdzie jeszcze niedawno znajdował się brzozowy zagajnik. • Odwiedziłam bistro po drugiej stronie. Bistro, które jeszcze jakiś czas temu było malutką, domową piekarnią. Czuć w nim ciepło Barbary i cudowny zapach jej wypieków. • To był cudowny spacer i już wiem, że chcę tam wracać. • 💌 • Cudowna książka, była dla mnie plastrem na moje serce. Wprawdzie dotychczas znałam autorkę raczej od strony komediowych opowieści, których akcja toczyła się w bożonarodzeniowym klimacie, to jednak historia z Miodowej zachwyciła mnie ogromnie. Nie jest to powieść cukierkowa, chociaż traktuje o trudnych kwestiach w lekki, nieprzytłaczający sposób. • Jedną z głównych bohaterek jest Małgorzata, wracająca do domu, w którym spędziła dzieciństwo, pod wpływem listu w błękitnej kopercie. Kopercie - znaku rozpoznawczym ciotki Wandy, apodyktycznej, dystyngowanej, wyznającej żelazne zasady i nieco oschłej, jedynej krewnej Małgosi. Dziewczyna trafiła pod jej opiekę w wieku ośmiu lat, kiedy jej ojciec postanowił wyruszyć za ocean. • Wiadomości, które przyniosła ze sobą błękitna koperta, nie były optymistyczne. Ciotka znajdowała się w szpitalu po przebytym zawale. Po piętnastu latach Małgosia wraca więc na Miodową...nie sądząc ile czasu naprawdę spędzi w domu, ze swojego dzieciństwa. • 💌 • Czytając naprawdę czułam kurz w opuszczonej przez właścicielkę księgarni, zapach wypieków Barbary i lepkość soku ze śliwek. Wciągałam się coraz głębiej w wzajemne, trudne relacje między Wandą a Małgosią. Relacje trudne, pełne wzajemnego dystansu i humorów ciotki. Relacje, które poznajemy ze wspomnień Małgorzaty, przytaczanych pomiędzy opisami współczesnych wydarzeń. • 💌 • Zapraszam Was ogromnie na Miodową, może tak jak ja, zapragnięcie tam wrócić wraz z kolejnym tomem 😀😍
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo