• Daniela Olbrychskiego (ur.1945) aktora od dawna lubię i podziwiam . • Nigdy wcześniej nie czytałam jego biografii, jedynie jakieś wywiady w radiu czy w magazynach. Dopiero teraz sięgnęłam po jego osobiste wspomnienia , które napisał • przy współpracy z dwoma pisarzami. • Książkę poświęca kobietom swojego życia : matce, córce i drugiej żonie . • Jest podzielona na kilka rozdziałów ale wspomnienia są dość chaotyczne i zamknięte w latach 1945 do 1992 a więc od dzieciństwa do 47 roku życia Aktora. • Daniel Olbrychski urodził się w Łowiczu ale dzieciństwo spędził w Drohiczynie. • Rodzice byli w separacji . Ojciec - publicysta mieszkał w Warszawie . Olbrychski wraz z matką i bratem w Drohiczynie. Matka - nauczycielka w drohiczyńskim gimnazjum prowadziła szkolny teatrzyk i tam mały Daniel zadebiutował na scenie. W tamtym czasie Daniela najbardziej interesował sport . Dyscypliny zmieniał w zależności od sukcesów polskich sportowców. Chciał być mistrzem olimpijskim ale nic z tego nie wynikło. Z uwagi na kontuzję musiał zrezygnować z bycia gwiazdą sportu. • W latach pięćdziesiątych przeprowadzili się do Warszawy . Dalej fascynował się sportem, uczył się gry na skrzypcach i występował z wierszami na szkolnych akademiach oraz brał udział w konkursach recytatorskich. Tu skończył liceum i rozpoczął aktorskie studia , które ukończył dopiero w 2010 r. (sprawdziłam w encyklopedii). • W latach licealnych przyjaźnił się z Adamem Michnikiem, kolegą z klasy . Brał też udział w szkolnych prze­dsta­wien­iach­ a nawet brał udział w telewizyjnych programach dla młodzieży jak Młodzieżowe Studio Poetyckie i Kabaret Młodzieżowy. • Tu poznał między innymi Ryszardę Hanin, Andrzeja Konicę, Magdę Zawadzką i Marka Perepeczkę. • Pierwszą filmową rolę zagrał w filmie Janusza Nasfetera "Ranny w lesie". Był rok 1963 więc Daniel miał 18 lat. • Dwa lata później zagrał pierwszą dużą rolę za sprawą Andrzeja Wajdy. Były to " Popioły". • Kariera aktorska nabrała tempa. Grał dużo i bardzo dużo. Wspaniałe role, wspaniałe filmy jak "Ziemia obiecana", "Pan Wołodyjowski" czy "Potop". Trudno wymienić wszystkie bo tych ról w tym czasie było ponad pięćdziesiąt ! (policzyłam :-)) • Dużo grał też w filmach zagranicznych , w ekranizacjach wielkich powieści jak "Blaszany bębenek".Występował u boku między innymi Burta Lancastera czy Gerarda Depardieu. • To skrót życiorysu zawartego na łamach książki do roku 1992. • Autografię ciężko mi się czytało mimo wielu anegdot z planów filmowych , często bardzo zabawnych . Brakowało mi wątków osobistych. Oczywiście były ale tak mimo chodem. • Najwięcej uwagi poświęcił synowi Rafałowi z pierwszego małżeństwa i Maryli Rodowicz, z którą miał romans trwający trzy lata. Opowiada też o swoich relacjach z innymi kobietami , przyjaciółmi i znajomymi. Zaglądamy za kulisy . Padają wielkie nazwiska jak Edward Stachura, Charles Aznavour czy Liv Ullman. • Autobiografia jest pisana w pierwszej osobie i przerywana wypowiedziami matki aktora , znajomych i wspó­łpra­cown­ików­. Wszystko pozytywne na temat akurat poruszany. • Myślę , że te wspomnienia nie bardzo są szczere bo między wierszami poznajemy też trudny charakter Pana Daniela i jego umiłowanie siebie. Wiem, że dobry aktor musi mieć coś z narcyza ale troszkę mnie to razi w tej książce. • Nie mniej jednak Daniel Olbrychski był i jest wielkim aktorem i będę go dalej podziwiać i czekać na kolejne kreacje. • Czy warto przeczytać "Anioły wokół głowy"? • Oczywiście warto . Dla ciekawostek ze świata filmu i teatru , dla poznania bliżej wyjątkowego i wybitnego polskiego aktora • Daniela Olbrychskiego.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo