• Książka Agnieszki Urbańskiej skierowana jest do dzieci w wieku szkolnym. Tytułowa bohaterka, Patycja, właśnie trafia do nowej szkoły i jak się niedługo później okazuje, wywraca życie klasy czwartej „d” do góry nogami. Pod jej bujną rudą czupryną przez cały czas buzują pomysły. Dziewczynka łączy w sobie pogodę ducha Polyanny z zadziornością Pippi, ale duszę ma aktywistki. Zachęcając innych do picia wody w szkole staje się specjalistką od promocji. Sprawia, że bezpańskie psy i koty przestają być niczyje. Ośmiela wstydliwego kawalera, a policjantom przypomina, ile frajdy sprawia puszczanie baniek mydlanych. Rozśmiesza do łez dzieci w szpitalu. Jak udaje jej zrobić te wszystkie rzeczy? Dzięki przyjaciołom, rzecz jasna. Żywe dialogi, wartka akcja i pozytywne przesłanie sprawiają, że przygody Patycji czyta się jednym tchem, nie jest to jednak wyłącznie czysta rozrywka. Autorka umiejętnie wplata w fabułę ważne przesłanie: niezależnie od wieku możesz sprawić by świat stał się lepszy, nawet gdy chodzi o drobnostki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo