• “Hardą Hordę” odkryłam przez Anetę Jadowską, która w pewnym poście opisywała to kobiece zrzeszenie pisarek tworzące razem wspólne antologie związane z fantastyką. Mimo, że po „Innych Światach” miałam mieszane uczucia co do takich zbiorów (bardzo skrajny poziom tekstów) to postanowiłam dać szansę tej pozycji. O dziwo, czytało mi się ją o wiele płynniej niż wspomnianą wcześniej publikację. Tutaj długość jak i klimat opowiadań były dosyć spójne, przez co przez większość historii naprawdę mnie wciągnęła. Zbiór zawiera 12 historii napisanych min. przez Annę Kańtoch (tą od recenzowanych tu przeze mnie kryminałów- „Wiosny” i „Lata”), Anetę Jadowską (mamy tu znane już z „Cud, Miód, Malina” opowiadanie „Zielona Zemsta”) czy też Magdalenę Kubasiewicz (od głośnej obecnie „Kołysanki dla Czarownicy”, która w Hordzie zaskoczyła mnie swym tekstem tak pozytywnie, że chciałabym poczytać rozszerzenie tej historii). Myślę, że to dobra pozycja dla tych, którzy chcą zapoznać się z „próbkami” twórczości polskich pisarek ostatnich lat, ale też dla tych, którzy lubią mroczne opowieści post-apo gdzieniegdzie okraszone odrobiną humoru. 8/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo