• "Śmierć na Zanzibarze" to trzecia część serii z Magdą Borkowską. Moja przygoda z literaturą Katarzyny Gacek rozpoczęła się zupełnie przypadkowo. Najpierw obejrzałam film będący ekranizacją pierwszej części tej serii ("W jak Morderstwo"), a potem sięgnęłam po książkową wersję części drugiej ("Zemsta ze skutkiem śmiertelnym") z czego wniosek był tylko jeden – w wersji literackiej ta historia wypada o niebo lepiej! Idąc tym tropem postanowiłam kontynuować serię, niestety część trzecia nie ma już „tego czegoś”, sama historia nie jest zła, a całość wciąż utrzymana jest w komediowych klimatach z wątkiem kryminalnym, jednak na pewno jest to jedna z mniej porywających części. • Tym razem Magda zostaje bezdyskusyjne wplątana w wyjazd na Zanzibar ze swoją matką, gdzie oczywiście dochodzi do serii zagadkowych zdarzeń, czego konsekwencją jest śledztwo naszej bohaterki na własną rękę. Chociaż może nie do końca, bo na odległość pomaga jej niezawodny przyjaciel – komisarz Sikora. Historia w klimatach wakacyjnych, bardzo niewymagająca, do czytania z przymrużonym okiem. 6,5/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo