• Barbary Gawryluk, krakowskiej pisarki, dziennikarki, tłumaczki oraz laureatki nagrody IBBY za upowszechnianie czytelnictwa, nie trzeba nikomu przedstawiać. Większość czytelników kojarzy ją z twórczością dla dzieci oraz przekładami z języka szwedzkiego. W ubiegłym roku w ofercie Wydawnictwa Marginesy pojawiła się wyczekiwana i wielokrotnie zapowiadana książka Ilustratorki, ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów. • Jest to niezwykle ważna pozycja w księgozbiorze podręcznym bibliotekarzy, nauczycieli, studentów szkół artystycznych, badaczy, ale również rodziców. Autorka zaprezentowała sylwetki 24 ilustratorek i ilustratorów polskiej szkoły ilustracji, których prace graficzne kształtowały i nadal kształtują gust oraz estetykę najmłodszych czytelników, jak również ich rodziców. Wśród przedstawionych postaci znaleźli się: Maria Orłowska-Gabryś, Hanna Czajkowska, Ewa Salamon, Olga Siemaszko, Leonia Janecka, Elżbieta Gaudasińska, Danuta Konwicka, Janina Krzemińska, Krystyna Michałowska, Bożena Truchanowska, Teresa Wilbik, Jan Marcin Szancer, Jerzy Srokowski, Kazimierz Mikulski, Adam Kilian, Janusz Grabiański, Zdzisław Witwicki, Zbigniew Rychlicki, Mirosław Pokora, Janusz Stanny, Antoni Boratyński, Józef Wilkoń, Mieczysław Piotrowski, Bohdan Butenko. • Barbara Gawryluk odwiedziła rodziny i spadkobierców ilustratorów, miała również okazję spotkać się z jeszcze żyjącymi artystami lub niedawno zmarłymi, jak Bohdan Butenko czy Zdzisław Witwicki. Wyszukiwała artykuły prasowe, czytała opracowania naukowe dotyczące polskiej szkoły ilustracji i grafiki książkowej, przeszukiwała zasoby bibliotek i antykwariatów, poszukując książek z ilustracjami wielkich postaci. • Książka Ilustratorki, ilustratorzy to opowieść o życiu, często trudnym, oraz losach ilustratorów, ich warsztacie pracy, karierze zawodowej, osiągnięciach. Nie jest to jednak zbiór biogramów, Barbara Gawryluk we wstępie podkreśla, że zapragnęłam przypisać twarze do dzieł, spowodować, by ci wyjątkowi artyści nie pozostawali bezimienni. Udało się to autorce, która przywołuje również anegdoty i wspomnienia. Historie ilustratorów ujęte są według tego samego schematu: fotografia osoby, tekst uzupełniony ilustracjami danej postaci, na końcu kilka stron z samymi grafikami. Całość tworzy piękną książkę artystyczną, którą zaprojektowała Anna Pol. • Warto sięgnąć po książkę Barbary Gawryluk, która podkreśla: Chciałabym, żeby moja opowieść, czasem dziurawa, często niekompletna, bywa, że amatorska, miejscami bardzo osobista, wywołała u Czytelników dobre powroty do dzieciństwa spędzanego z książką. Zachęcam więc dorosłych Czytelników do poszukiwania książek z ilustracjami wspomnianych artystów, a bibliotekarzy i antykwariuszy do popularyzowania dokonań grafików należących do polskiej szkoły ilustracji. Niewiele już zostało w obiegu książek z ich ilustracjami, dlatego warto zastanowić się przed zrobieniem porządków, czy nie posiadamy w zbiorach cennych publikacji. W zasobach Biblioteki Kraków można odnaleźć pierwsze wydania wielu książek, warto ich poszukać. • Paulina Knapik-Lizak • Biblioteka Kraków
    +2 pouczająca
  • Świetna pozycja, historia, życiorys i dobrej jakości zdjęcia ilustracji. Czytałam i oglądałam z przyjemnością. Posiadam z dzieciństwa kilka książek ilustrowanych przez bohaterów tego albumu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo