• Seria Michelle Harrison zapoczątkowana „Szczyptą Magii” chwyciła mnie za serce od samego początku. Jej drugi tom „Odrobina Czarów” nie tylko mnie nie zawiódł ale nawet podobał mi się jeszcze bardziej niż część pierwsza. Zdołałam polubić nawet najmłodszą bohaterkę, która poprzednio była najbardziej irytującą postacią całej powieści. Zachęcam do czytania młodszych i starszych, którzy chcą choć na chwilę oderwać się od przyziemnej szarości świata. • W drugiej części serii wciąż śledzimy losy 3 sióstr z Wronoskału. Po wielu latach niewoli dziewczyny w końcu mogą bez przeszkód opuścić wyspę. Żadna z nich jednak nie przypuszczała, że pierwsza daleka wyprawa okaże się być jednocześnie misją ratunkową obfitującą w liczne przygody pełne magii i…piratów. Po brutalnym porwaniu Babci oraz Charlie – Fliss i Betty ruszają im na ratunek. Jednocześnie dołącza do nich zabłąkana dziewczynka bez imienia i przeszłości. Kim okaże się nieznajoma oraz czy dziewczyny zdołają odnaleźć zaginioną przed laty wyspę pełną skarbów i tajemnic ? 9/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo