• Sięgając po tę książkę spodziewałam się kolejnej wakacyjnej powieści i romantycznej w Grecji. • Dawno się tak nie myliłam. • Książka ta jest bowiem o zaufaniu, poczuciu bezpieczeństwa, zdradzie i odnajdywaniu samego siebie. Czasem stabilność i poczucie bezpieczeństwa jest o wiele lepsza niż namiętność i silne emocje. • Zofia jest kobietą dumną, wyniosłą która uważa się za osobę wysoko obeznaną z kulturą. Pracuje w redakcji w której nastąpiła redukcja etatów. Nie, nie została zwolniona, jednak dział kulturalny który prowadziła został usunięty a ona sama została przeniesiona. Zakochana w sztuce greckiej i w filozofii. Powiedziałabym nawet że czasem bywa oderwana od rzeczywistości. • Jej mąż Tomasz kocha gry, uwielbia piwo i zajmuje się recenzjami produktów elektrycznych. • Ona gustująca w winie (bo jest eleganckie) i on pijący piwo. • Piwo, które wszystko zmienia. Tomasz wygrywa wycieczkę do Aten a dzięki złotemu kapslowi może wziąć ze sobą 3 osoby. Tomasz dla własnego spokoju zabiera Zofię a także jej przyjaciółkę Anulkę. • Wakacje marzeń? Zofia szybko przekonuje się, że nie do końca tak będzie. • Co będzie dalej? • Kim jest Sokrates? • Dlaczego Zofia trafi do więzienia? • Czy to małżeństwo ma szanse przetrwać? • Czy Tomasz wybaczy Zofii zdradę - nie zdradę? • I jaka jest reszt ekipy piwa Grecos? • Tą książkę albo się pokocha albo nie. Bohaterów można polubić albo i nie. • Przyznam szczerze, że film gdzie Orlica walczy o swoje małe a także zakończenie książki wywołało u mnie lekkie wzruszenie. • Zofia natomiast wywoła u mnie sprzeczne uczucia, z jednej strony ją rozumiałam a z drugiej drażniła mnie swoim zachowaniem i żal mi było Tomasza. • Nieszczęścia chodzą parami i to przysłowie wspaniale opisuje wydarzenia dziejące się w życiu Zofii. • Książka skłania do refleksji. Czasem warto docenić to co mamy i pracować nad tym by było lepiej. Chwilowa namiętność może okazać się zgubna i zranić wiele osób. Nadszarpnięte zaufanie ciężko odbudować, a to co piękne może okazać się złudne. • Miłość po grecku Barbary Seeman-Włodarczyk jest powieścią wielopłaszczyznową, a autorka porusza tematy, które nie są łatwe. • Jeśli szukacie lekkiej powieść tu jej nie znajdziecie. W książce dużo się dzieje, u każdego z bohaterów można znaleźć wady i zalety, niespodziewane zwroty akcji a wszystko to dzieję się w cudownej Grecji. • Ja jednak polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo