• Zaliczam ją do swoich pozycji przeczytanych, ale fakty są takie, że miejscami ominęłam pewne jej fragmenty... Zazwyczaj tego nie robię - serio, nawet jak trafię słabą w moim mniemaniu część książki! Ale w przypadku "Krótkiej historii..." zwyczajnie byłam momentami przytłoczona ogromem wiedzy i zbiorem danych, które autor nam przekazywał. • Starał się pisać luźno, by zainteresować czytelnika i faktycznie zachęcić go do tematu genów i DNA (powiedzcie szczerze - ilu z was czuje dreszcze podniecenia na samą myśl? no właśnie!). I przez większą część książki mu się to udało! Ale mniej więcej od fragmentu opisy sporego projektu Poznania Ludzkiego Genomu zaczął przytłaczać. Nie wiem, być może mój stuprocentowo socjologiczny móżdżek nie był w stanie do końca ogarnąć zawiłości biologii ludzkiego organizmy (czyli - innymi słowy - że jestem na nią za głupia). • Nie skrytykuję jednak tej pozycji, bo naprawdę uważam, że jest dobra, choć stuprocentowy laik może w pewnym momencie się pogubić. Ale jeżeli interesują was tematy związane z tym, jak człowiek funkcjonuje i czemu jest, jaki jest (no, a przynajmniej w pewnym procencie!) to zachęcam do lektury!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo