• Jeszcze kilka tygodni temu tak wypowiedziane słowa mogły zabrzmieć • komicznie czy być podszyte szyderstwem. Dzisiaj, kiedy wiele ukraińskich miast legło w gruzach pod rosyjskimi bombami i rakietami, brzmią wyjątkowo prawdziwie, wieszcząc nadchodzącą apokalipsę. Tak samo odczytuję książkę Macieja Jakubowiaka Ostatni ludzie. Wymyślanie • końca świata (Wydawnictwo Czarne). Pisarz na jej stronach, analizując wszelkie przekazy kulturowe czy to literackie, czy filmowe, nie pomijając też gier komputerowych, usiłuje dojść do źródła myśli człowieka o końcu świata. Jest to skomplikowane, choć ta myśl o apokaliptycznym kresie towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Tym • pierwszym końcem świata była dla niego świadomość śmierci, która przychodziła jak zawsze niespodziewanie i której wszyscy się obawiali. Później, wraz z rozwojem nauki, wojskowości i świadomości – choćby ekologicznej, owa myśl o końcu świata nabrała zupełnie innego wymiaru. Może zdążycie się z książką jeszcze zapoznać, choć sam już nie wiem, czy warto? Apocalypsis ante portas… • Janusz M. Paluch
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo