• Na książkę "Cudowne życie Edgara Minta" B. Udalla trafiłam przypadkiem na lubimyczytc.pl. Zachęcona opisem i dość wysoką oceną wypożyczyłam ją z biblioteki. Po przeczytaniu pierwszego zdania, wiedziałam że będzie ciekawa. A dlaczego? Ano dlatego, że dowiedziałam się z niego, iż głowny bohater Edgar Mint w wieku siedmiu lat miał wypadek. I nie był to byle jaki wypadek. Nieczęsto się bowiem zdarza żeby listonosz najechał komuś na głowę... furgonetką. • Edgar nie miał cudownego życia. Przez pierwsze lata mieszkał z babcią wariatką i matką, której jedynym zajęciem było picie piwa i zawieszanie pustych puszek na drzewie przed domem. To co działo się po wypadku też nie można nazwać cudownym. Nie można też powiedzieć, że miał normalne życie. • Historia tego chłopca po prostu mnie pochłonęła. Można się wzruszyć, pośmiać, poczuć obrzydzenie, współczucie, wściekłość i całe mnóstwo innych emocji. Podsumowując, to bardzo dobra książka o chłopcu, który miał kufer ze słowami.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo