• "Michael Vey. Więzień celi 25" to pierwsza książka Richarda Paula Evansa napisana dla młodzieży. W swojej powieści oswaja on młodych ludzi z innością i uczy tolerancji. Pokazuje, że nawet chory człowiek ma prawo do sympatii, przyjaźni i miłości. Co w tej książce przyciąga – to siła przyjaźni i lojalności, możliwość zmiany swego postępowania a przede wszystkim wyjątkowa miłość syna do matki. • Tytułowy Michael ma czternaście lat i na pierwszy rzut oka jest zwykłym nastolatkiem, który wyjątkowo często naraża się starszym od siebie chłopakom. Relacji z rówieśnikami nie ułatwia mu również zespół Tourette’a, na który cierpi. Oprócz tego ma swój sekret. Sekret, o którym początkowo wie tylko on, jego matka i najlepszy przyjaciel. Niezwykłe zdolności Michaela polegają na tym, że potrafi on wytwarzać sam z siebie prąd i razić nim ludzi. Wkrótce dowiaduje się, że jego koleżanka Taylor także posiada dotąd nieujawniany nikomu dar. Odmienność tej dwójki sprawia, że stają się sobie bliscy. Razem próbują rozwiązać zagadkę swojej odmienności nieświadomie narażając się na niebezpieczeństwo. Więcej z fabuły nie zdradzę – przeczytajcie sami. Mam nadzieję, że kolejne przygody Michaela będą równie interesujące. aw
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo