• Jak w czasach pandemii znaleźć rozwiedzionej wychowance nowego partnera, kiedy wokół zakazy, nakazy zmieniające się co chwila i ich sprzeczne interpretacje?. Świat dochodzi do absurdu - co odczuwa bohaterka "na własnej skórze"- gdy przyblokowy trawnik z ławeczką , gorliwi stróże prawa uznają za park. Współmieszkańcy przemykają chyłkiem do sklepu, nie używają wind, a rozmowy ,po sąsiedzku, prowadzi się na balkonach, nawet nie wychylając się z nich. . • A w tym pełnym niedomówień świecie dzielne starsze panie , bliźniaczki, "zwariowane cioteczki" Idy - stateczna Wanda i postrzelona Ofelia, znalazły sposób , by prowadzić "podziemie" fryzjerskie", organizować balkonowe spotkania towarzyskie i ku zaskoczeniu bohaterki, nauczyły się obsługiwać komputer. • Ale czy uda im się wyswatać naszą bohaterkę? • POLECAM tę powieść przypominającą początki "czasów zarazy?!", powieść pełną emocji i humoru. To "komedia pomyłek", jakie były nam dane w zakazach i nakazach i nieradzeniu sobie z nimi na początku nieznanej , pandemicznej rzeczywistości. Powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie. To bardzo dobra, moim zdaniem, lektura na lato.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo