• Powieść,, drogi,, Historia o przemijanie Pobudza do refleksji
  • Opowieść o pieszej wędrówce, dość nietypowej, bo bez żadnego wcześniejszego przygotowania, można by wręcz powiedzieć, że naiwna. Pan Harold Fry po otrzymaniu listu od chorej na raka przyjaciółki, wierzy, że dopóki będzie szedł do niej - ona będzie żyć.
  • Historia opowiedziana na kartach tej książki to podróż poznawcza. Główny bohater podróżuje pieszo wierząc, że dzięki temu jego znajoma będzie żyć, choć umiera na raka. W trakcie wyprawy poznaje wielu ludzi, którzy opowiadają mu swoje historie, otwierają się przed nim-obcym, bo odejdzie, a ich tajemnice razem z nim. Harold Fray walczy ze swoimi słabościami, swoim ciałem, bo to po kilu dniach odmawia mu posłuszeństwa, ale również z przeszłością, która kładzie się cieniem na jego wędrówce i niepokoi myśli i sumienie. Ważne, że z każdą milą cień ten jest krótszy, a myśli coraz bardziej poukładane. Dzięki tej podróży jego żona odkrywa na nowo sprawy i rzeczy kiedyś dla nich obojga bardzo ważne, a zagubione i przykryte wzajemnymi pretensjami i obojętnością. My dzięki tej wędrówce poznajemy przede wszystkim świat i ludzi w ich pięknym i szczerym wydaniu, ale również przedstawieni zostali nam tacy, którzy chcą się ogrzać w blasku sławy, przypisując sobie zasługi innych...jak to w życiu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo