• Bardzo dobre przedstawienie wybranych gatunków roślin ziołowych spotykanych pospolicie w naszym kraju. Opisy prowadzone płynną, ładną polszczyzną zainteresują dużych i małych. Nie są przy tym ujęciem ency­klop­edyc­znym­ i wyczerpującym, opartym na powtarzalnym schemacie. Każda prezentacja zawiera po prostu ciekawe treści. Nie da się przez to niestety korzystać z książki jak z podręcznej pomocy dydaktycznej, tym bardziej, że to przegląd tak naprawdę niezbyt wielu gatunków. • W naszej najbliższej okolicy nie występuje część prezentowanych w "Zielniku" roślin, ale kilka udało nam się zauważyć. Frajdą dla 4-letniego dziecka i mnie samej było dopatrzenie się w mijanej na spacerze roślinie tej widzianej w książce i odwrotnie. Realistyczne rysunki są czytelne, harmonijne i piękne. Zapadają w pamięć. • Do lektury warto wielokrotnie wracać. Nie jest to pozycja do czytania "od deski do deski".
  • W Zielniku znajdziecie krótkie opisy na temat dwudziestu czterech najczęściej spotykanych, wolno rosnących kwiatów. Każdemu autorka poświęciła jedną rozkładówkę. Oprócz tego natraficie na ciekawostki i kilka przydatnych informacji na temat roślin ogółem. Z uwagi na edukacyjny charakter książki, nie mogło zabraknąć rozdziałów o tym, jak i kiedy należy zbierać kwiaty oraz w jaki sposób przygotować je do suszenia ;-). Wszystko po to, aby gotowe okazy umieścić w specjalnie do tego przygotowanych miejscach w albumie. Więcej na blogu: frankobajanki.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo