• Magiczne miejsce" dla mnie wcale nie było magiczne.Raczej szalone, zwariowane,nierealne. • A najgorzej, że humor autorki wcale mnie nie bawił, tylko denerwował.Tu nic nie jest na poważnie, wszystko takie przesłodzone, wyidealizowane, zbiorowisko dziwaków i oryginałów. Nawet dzieciaki w tej malutkiej wiosce, są mądrzejsze od dorosłych. • Niby dużo się tu dzieje, ale autorka wszystkie pomysły jakie przyszły jej do głowy, upchnęła do jednego worka, a co za dużo to nie zdrowo. • Mamy więc ukryte skarby, święty grall, tajemnicze labirynty • a nawet ducha. • Do tego mnóstwo cytatów z książek, doktryny polityczne i wydarzenia historyczne. No i dialogi, długie, sztuczne i nużące nieraz o niczym interesującym, byle gadać. • Autorka sama pisze, że jej mistrzem był Kornel Makuszyński. I tak właśnie się czułam czytając jej powieść, jak bym czytała powieść dla dzieci....bo u Makuszyńskiego nawet "ukradli księżyc" • To taka bajka dla dziewczynek...ale to kompletnie nie moja bajka. • Tej autorce serdecznie dziękuje i więcej nie zamierzam jej czytać, bo szkoda czasu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo