• Alex Scarrow zaczynał jako grafik, po czym zdecydował, że zostanie projektantem gier komputerowych. W końcu dojrzał i został pisarzem. Napisał wiele popularnych thrillerów oraz kilka scenariuszy, ale to pisanie dla młodzieży pozwala mu do woli cieszyć się pomysłami i koncepcjami, którymi bawił się podczas tworzenia gier. Mieszka w Norwich z synem Jakubem, żoną Frances i psem rasy Jack Russell – Maxem.* • Drużyna Jeźdźców w Czasie wyrusza do roku 1666, aby zobaczyć pożar Londynu. Przez ogień następuje chaos, w wyniku którego Liam i Rashim są w pułapce. Uciekają na barkę, a potem wpadają w ręce kapitana statku, który chce zdobyć skarb. Jest tylko jeden, mały problem… • Jest to najlepsza część, jaką miałem okazję dotychczas przeczytać. Utwór został napisany lekkim językiem, od samego początku zostajemy wciągnięci w wir akcji, potem ona przyspiesza. Ponadto są walki na morzu, intrygi, tajemnice i wiele emocjonalnych momentów. Jednym słowem – ta książka ma w sobie wszystko, co najlepsze. • Wielki ukłon należy się autorowi za piękne, barwne i szczegółowe opisy wszystkiego, co otaczało bohaterów, a szczególnie pożaru Londynu. Świadczy to przede wszystkim o wielkich umiejętnościach pisarskich. Podejrzewam, że ma on jeszcze niejednego asa w rękawie. Tłumacz, Karol Sijka, również odwalił kawał dobrej roboty, gdyż to wszystko przeniósł na język polski i zrobił to po mistrzowsku, co jest nie lada wyzwaniem. Alex Scarrow przeniósł świat sprzed kilkuset lat do współczesności. • Odniosłem wrażenie, że Maddy staje się powoli Sal, tzn. jest bardziej emocjonalna i mniej władcza niż w poprzednich tomach, a pani Vikram odznacza się większą odwagą i łatwością w podejmowaniu decyzji. Liam to nastolatek, który dzięki tym wszystkim przygodom jest zupełnie inny. To już nie to dziecko, które poznajemy na początku, tylko mężczyzna niebojący się silniejszych od siebie, potrafiący kogoś zabić oraz umiejący podejmować męskie decyzje. Oczywiście pozostał w nim młodzieńczy urok oraz chęć niesienia pomocy innym. Ostatnią ważną postacią jest Rashim, którego znamy dopiero od niedawna. Zna się na podróżach w czasie, cechuje się rozważnością, spokojem i empatią. • Ta książka młodzieżowa odznacza się oryginalnością, gdyż w dzisiejszych czasach dzieła z tego gatunku są bardzo do siebie podobne. W większości chodzi o miłość, jest jakaś dziewczyna szara myszka, która ma niską samoocenę itd. „Time Riders. Królowie piratów” bawi i uczy. Osoby czytające tę powieść mogą dowiedzieć się kilku rzeczy na temat sied­emna­stow­iecz­nego Londynu oraz zobaczyć jak to było z piratami. To wszystko zostało przedstawione w ciekawy sposób. Od tej książki nie można się oderwać. Jest ona dla chłopaków, którzy są przeżyć niesamowitą przygodę, dziewczyn, które mają dość tanich romansideł oraz rodziców chcących poznać dobrą literaturę dla młodzieży. • Podsumowując: jeśli poprzednie tomy spodobały ci się, to ten zawładnie tobą. Utwór jest przeznaczony dla osób mających co najmniej piętnaście lat. Proszę tego nie lekceważyć, gdyż pojawia się tu kilka mocniejszych opisów, niep­rzez­nacz­onyc­h dla młodszych czytelników. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Zielona Sowa. • Tytuł: „Time Riders. Królowie piratów” • Tytuł oryginału: „Time Riders. The Pirate Kings” • Autor: Alex Scarrow • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Cykl: Time Riders (tom VII) • Tłumaczenie: Karol Sijka • Projekt okładki: James Fraser • Korekta: Joanna Łapińska, Marzena Zielonka • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Liczba stron: 408 • Data wydania: 30.03.2016 • ISBN: 978-83-7983-542-3 • Źródło – książka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo