• Tytułowy bohater powieści Daniela Kehlmanna „Tyll” to legendarny Dyl Sowizdrzał – błazen, cyrkowiec, kuglarz pojawiający się w wielu przekazach ustnych i tekstach pisanych w kulturze europejskiej. Kehlmann umieścił swojego bohatera w XVII w., w czasie wojny trzy­dzie­stol­etni­ej wyniszczającej Stary Kontynent. Tyll pojawia się w kolejnych rozdziałach niec­hron­olog­iczn­ie i nie jako główna postać, a raczej wnikliwy obserwator rzeczywistości. Jego działania, a czasem sama obecność, w bezlitosny sposób obnażają i wyśmiewają nadęte postawy małych i wielkich tego świata. Sztukmistrz nie szczędzi nikogo – demaskuje głupotę zarówno władców, uczonych, przedstawicieli Inkwizycji, jak i mieszkańców wsi i miasteczek. Rubasznemu śmiechowi towarzyszą niestety obrazy okrutnej wojny, która jest efektem tejże głupoty i pychy możnych. • Powieść Kehlmanna wymaga od czytelnika gruntownej powtórki z historii oraz nadążania za szybko zmieniającymi się okolicznościami wydarzeń. W zamian za ten wysiłek otrzymujemy wyborną ucztę intelektualną i przeświadczenie, że w teatrze (a raczej cyrku) świata przez wieki zmieniają się jedynie scenografie i kostiumy, aktorzy pozostają niestety tacy sami. • ~MP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo