• Ciekawa narracja i interpretacja ewolucji człowieka, mimo iż wpadająca w tryb filozoficzno-statystyczny własnych przemyśleń, chwilami kont­rowe­rsyj­nych­. Dla tych którzy zasugerowali się zbytnio tytułem - pierwsza część jest wciągająca i można by pominąć resztę "teoretyczno-wróżbiarską", ale wnioski z drugiej są bardzo ciekawe o ile kogoś stać na myślenie krytyczne... lub myślenie jako takie.
  • Srogie rozczarowanie. • Miałam szczęście zapoznać się jakiś czas temu z książką Y.N. Harariego przeznaczoną dla dziecięcego odbiorcy. Piejąc z autentycznego zachwytu, doceniając jej familijny styl i świetnie dobraną treść, czym prędzej sporządziłam listę kolejnych dzieł autora, z którymi muszę się zapoznać. Tym razem dla odbiorcy dorosłego. • Jakie było moje zdziwienie, gdy czytając niniejszą książkę balansowałam na krawędzi uczucia deja vu... Przecież to już czytałam. To też. I to... Niestety, nie była to dosłowna powtórka z rozrywki. Bowiem to, co w książce dla dzieci udało się autorowi streścić w ciekawy opis (nie odbierając sensu), tu niemiłosiernie rozwlekał. Czytając lekturę miałam wrażenie, że autor testował kilka wariantów opisu jednego twierdzenia a następnie zapomniał, że wystarczy wybrać jeden. Albo że tak lubi swoje słowne układanki, że żal mu było rezygnować z choćby jednego zdania, mimo że było ono np. siódmą z kolei wariacją wyrażającą tę samą myśl. Tak oto z ok 200 stron dobrej lektury przeznaczonej dla czytelnika młodszego, zrobił się ponad pięc­iuse­tstr­onic­owy kolos nie do przełknięcia. Bo jednak 200 stron książki dziecięcej popu­larn­onau­kowe­j traktować można z większym dystansem niż 500 stron krojonych dla mas, przy tym niemal bez odniesień do materiałów źródłowych... Więcej tu też osobistych myśli autora i wplecionych jego własnych przekonań, bez wyraźnego zaznaczenia, że to akurat jego opinie czy tezy, nie świata nauki. Laik się w tym wszystkim nie ma szans połapać. • Dla mnie, w świetle powyższego, lektura okazała się bezwartościowa.
  • Świetna książka tłumacząca skąd się wzieliśmy oraz jak kształtowały się losy ludzkosćci na przełomie wieków. • Polecam każdemu kto jest głodny ciekawej wiedzy o życiu.
  • Bardzo intersująca ksiązka
  • Dużo kłamstw, oraz propagandy
  • Moim zdaniem książka zawiera wiele nieprawdziwych informacji.
  • Bardzo polecam tą książkę. Dużo wartościowej treści.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo