• Jedna z najś­mies­znie­jszy­ch i najbardziej inteligentnych książek, jakie czytałam. • Czworo zapr­zyja­źnio­nych­ redaktorów z pewnego wydawnictwa (aby uniknąć zwolnienia z pracy) odtwarza zaginioną część powieści autora o wdzięcznym nazwisku Kusibab. Dodajmy, że powieść jest największym gniotem wszech czasów, na dokładkę bezczelnym plagiatem. Odtworzenie zaginionej (większej) części sprowadza się do napisania całej powieści na nowo i ubarwienia jej własnymi pomysłami. • Ale oto zbliża się premiera na targach, a autor, który powinien osobiście podpisywać swoje arcydzieło, wsiąkł jak kamfora. Główni redaktorzy, Mareczek i Adela, muszą odszukać Kusibaba. Trafiają na ślad tajemniczych postaci i podejrzanej siostry autora. W wysiłkach wiernie wspierają przyjaciół Mizera (który ma najbardziej odlotowe pomysły) i Marta (redaktorka i zarazem autorka całego działu literatury dziecięcej owego wydawnictwa). • Sprawa Kusibaba tak dobrze im idzie, że przy okazji nasi redaktorzy piszą wspólnie powieść kryminalną na konkurs. Do akcji wkracza też policja oraz inny niespełniony autor, który ma dawne porachunki z Kusibabem. • Wszystko dzieje się w Krakowie i jest niezwykle zabawne . • Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo