• O madrości dzieci • Od kilku lat na rynku wydawniczym popularne stało się wydawanie książek terapeutycznych i psyc­hoed­ukac­yjny­ch do zajęć z elementami biblioterapii. Pojawiły się wydawnictwa mniej lub bardziej trafione. Pozycją wartą uwagi jest książka Anny Onichimowskiej Będę biegać wydana w serii Z parasolem adresowana do czytelników w wieku 6-10 lat. Czytelnicy Biblioteki Kraków mieli okazję spotkać się z pisarką w 2017 r. w czasie realizacji projektu Festiwal Magia czytania z Fundacją PZU. • Autorka opisała historię Maćka borykającego się z wadą serca. Bohater jest pogodnym, spostrzegawczym, pełnym energii chłopcem i jak na swój wiek wyjątkowo dojrzałym. Opowiada o pobycie w szpitalu, poznanych tam osobach, kontaktach z lekarzami i pielęgniarkami, tęsknocie za domem, rodzicami i starszym bratem. Pokazuje rówieśnikom, że nie trzeba się niczego bać, a towarzystwo życzliwych przyjaciół oraz pluszowego hipopotama Roberta pomaga w przezwyciężaniu trudności. Maciek poznaje nowych przyjaciół, którzy wprowadzają go w szpitalny świat, wspierają go przed operacją i snują wspólne plany na przyszłość. Onichimowska wyjaśnia trudne dla dziecka pojęcia np. kardiologia, POP - oddział pooperacyjny, czy przewód Botalla. Publikacja będzie niezwykle pomocna rodzicom i wychowawcom, którzy nie wiedzą, jak oswajać dzieci z lękiem związanym z chorobą i pobytem w szpitalu. Autorka w ciekawy sposób poprowadziła narrację, nie unika trudnych tematów, jak tęsknota za rodziną, czy lęk, ale umiejętnie wplata je w historię. • Opowieść dopełniają i uatrakcyjniają barwne ilustracje, często całostronicowe, Ewy Poklewskiej-Koziełło, które są dynamiczne, malowane, jakby ręką dziecka. Proste figury, brak szczegółów. Książka jest przyjazna w odbiorze, choć porusza trudny problem. • Książka została zgłoszona do drugiej edycji Nagrody Żółtej Ciżemki. • Paulina Knapik • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo