Książka Andy Rottenberg jest jednym z niewielu kompendiów historii sztuki polskiej drugiej połowy XX w. Autorka zarysowuje wybrane ważne kwestie i tendencje, tworząc sieć zjawisk i nazwisk, które przeplatając się ze sobą, tworzą obraz sztuki po wojnie. Książka może przerażać swoim ciężarem (wagą!) i objętością, ale bez obaw – większość wydania stanowi bardzo bogaty materiał ilustracyjny. Książka pomogła mi uporządkować moją fragmentaryczną wiedzę dotyczącą nowoczesnej sztuki polskiej i stała się bazą zagadnień, które mogę pogłębiać, sięgając do innych publikacji. To, czego mi zabrakło, to rozwinięcie niektórych tematów – jednak rozumiem, że trzeba było pójść na kompromisy ze względu na poręczność wydania (książka ma prawie 500 str.).