• Po przeczytaniu tego kryminału mnie się nasunęły dwie refleksje: dlaczego wcześniej nie trafiłam na tego autora? I "Cudze chwalicie, swego nie znacie". • To moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Krzysztofa i teraz już wiem, że nie ostatnie. Bardzo jestem zadowolona, że mamy w Polsce autora, którego nazywają "polskim Danem Brownem". I choć nie lubię porównań, to jestem zdania, że Bochus pisze ciekawiej. Prosto i wciągająco. I wraz z przeczytanymi stronami książka robi się nieodkładalna. • Co wprawiło mnie w zadowolenie? • Jak to w kryminale: trupów nie brakuje. • A że to kryminał retro, to akcja dzieje się w latach 30 XX wieku na niemieckim Pomorzu, w Kwidzyniu i Malborku. Świetnie oddany klimat tamtego okresu. • Mamy interesującego radcę kryminalnego Christiana Abella: bystry, inteligentny, przystojny. • Dostajemy śledztwo prowadzone bez Internetu, komórek i badań DNA. Da się? Da. • Autor przedstawia nam historię zamku w Malborku, zakonu Krzyżaków, tajemnych bractw. • Jest też zagadka sprzed lat, fanatycy rojący sobie w głowach odbudowę Zakonu do stanu z lat świetności, historia św. Doroty z Mątowów i obraz rodzącego się faszyzmu w Niemczech z bojówkami NSDAP na czele. • Polecam!!! • Więcej u mnie: izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspot.com
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo