• Co powiesz na grę, w której musisz połączyć refleks z odpowiedziami na trudne pytania? Nie, nie chodzi o udział w Milionerach, lecz o 5 sekund. • 5 sekund to gra, w której znajdziemy 372 karty z pytaniami – zapisanymi z dwóch stron. Do tego są jeszcze plansza, karty „specjalne”, pionki i wyjątkowy czasomierz, który odlicza tytułowe pięć sekund, które mamy na odpowiedź. Zabawa polega na tym, by odpowiedzieć na pytania z wylosowanej karty – należy podać trzy rzeczy w maksymalnie pięć sekund. Jeśli zdążymy, możemy przesunąć pionek do przodu. Jeśli nie damy rady podać trzech rzeczy w wyznaczonym czasie lub odpowiedzi będą bez sensu, pytanie trafia do kolejnego gracza, ale jego odpowiedzi muszą być oryginalne, nie mogą powielać poprzednich. Wygrywa ten, kto jako pierwszy trafi na metę. • Zasady gry są bardzo proste. Instrukcja jest jasna, a już po chwili rozgrywki wszyscy są w stanie pojąć, o co chodzi w 5 sekundach. Gra jest tak popularna, że ma różne wersje – podstawowa (czerwona) dla dorosłych, Junior (żółta) dla młodszych, specjalne edycje (niebieska dla dorosłych i żółto-zielona dla dzieci) z pytaniami stworzonymi przez graczy i z pustymi kartami dla dodatkowych pytań, oraz wersja bez cenzury (biała) dla dorosłych graczy z pytaniami, które mają dwuznaczny wydźwięk. • Najwięcej emocji podczas gry przynosi szukanie odpowiedzi na pytania. Upływający czas nie pomaga, wręcz przeciwnie. Pytania są łatwiejsze lub trudniejsze, niektóre wymagają wiedzy, inne tylko skojarzeń, dlatego z pewnymi można się męczyć, a inne nie potrzebują skupienia, odpowiedzi same przychodzą do głowy. • 5 sekund to pomysłowa gra towarzyska, w której ćwiczy się logiczne myślenie, kojarzenie, spostrzegawczość i refleks. Trzeba wytężyć mózgownicę, by szybko znaleźć odpowiedzi na pytanie. Presja czasu rośnie, co tylko podkręca zabawę. Rozpraszający dźwięk spadającej kulki może wzmagać stres, a różne poziomy trudności pytań sprawiają, że często los decyduje o tym, jak sobie poradzimy w danej rundzie. • 5 sekund jest świetną grą, która nigdy się nie nudzi. Nie zawsze trzeba rozgrywać ją z planszą, czasem wystarczy jedynie partyjka z samymi pytaniami i już można się świetnie bawić. Gra uczy szybkiego kojarzenia, rozwija słownictwo i pamięć, pomaga w ćwiczeniu skupienia. Do tego zapewnia dawkę rywalizacji. Idealna na wieczór z rodziną lub spotkanie ze znajomymi. Sprawdźcie sami.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo