• Książka jest napisana prosto, bardzo szybko ją się czyta. Momentami miałem wrażenie jakby autorka nie bardzo wiedziała w którym kierunku iść z fabułą. Sam tekst nie jest jakoś bardzo przejmujący więc dla miłośników horroru to raczej odskocznia. Samą książkę bym postawił w literaturze obyczajowej a nawet romansu. Po pierwszych 40 stronach miałem chęć nawet porzucić lekturę bo wszystko było bardzo powierzchownie opisywane. Najbardziej mnie śmieszył często wykorzystywany tekst przez autorkę tj. muzeum jest kilkanaście metrów, rynek kilka metrów. Ten tekst jest przykładem: "Nie miałam daleko..., a przejście kilkunastu metrów zajęło jej 15 minut" albo "Może pobiegnę na Mały Rynek po taksówkę? To tylko kilka metrów". Generalnie ma się wrażenie, że wszystko jest w obrębie kilku może kilkudziesięciu metrów. W samej książce nie zaznamy też pór dnia, dni tygodni. Wszystko opisane jest jednym ciurkiem i ma się wrażenie jakby wszystko było umieszczone w czasie jednego dnia. Podsumowując czyta się szybko, lektura jest lekka, w wielu miejscach naciągana gdzie się myśli, że nikt normalny by tego nie zrobił lub nie pomyślał. Polecam jako przerwę między innymi tytułami.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo