• Książka o pięknej i silnej ale jednocześnie nieszczęśliwej i niszczącej miłości i trudnym życiu pełnym wyrzeczeń dla Jednego Jedynego. Książka przedstawia relacje w związku sławnego pisarza i jego żony. Ich początkowo wielkie wzajemne zauroczenie, rodzącą się miłość, która umierała z roku na rok, a kończąc na rozstaniu i śmierci pisarza. Pod postaciami Alfreda i Dorothei, zwanej pieszczotliwie Dodo, Gibsonów kryją się Charles Dickens i jego żona Catherine. "Dziewczyna w błękitnej sukience" jest napisana bardzo przystępnym językiem i z każdą stroną wciąga coraz bardziej. Mimo niezbyt wesołego zakończenia bardzo mi się podobała, polecam.
  • Świetnie napisana, 503 strony i zaledwie dwa dni czytania. Historia miłości tak pięknej i tak tragicznej i okrutnej. Opisy życia za czasów królowej Wiktorii, biedy na ulicach Londynu i świata teatrów oraz życia pisarza znanego z dorobku a nieznanego w życiu prywatnym. Pomimo że autorka nie używa prawdziwych nazwisk dla każdego kto zna choć trochę twórczości Dickensa łatwo odkryje o kim ta powieść jest. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo