• Bardzo cenię sobie książki o dziewczynkach, które nie pokazują tylko świata skąpanego w różu, tiulach i brokacie. Takie, które przedstawiają dziewczynki również w innych, tzw. "męskich" rolach. • Jedną z tego typu książek jest seria opowiadająca o Strażniczce Mieczy- Krzysi, której największym marzeniem jest zostać rycerzem. Kiedy na Zamku Jutrzenki sir Walter ogłasza turniej, zorganizowany z okazji urodzin lady Beaty, Krzysia jest ogromnie podekscytowana. Okazuje się bowiem, że może wziąć udział w konkurencjach zarezerwowanych dotąd dla rycerzy i konkurować o wspaniały miecz. Strażniczka jednak podczas zawodów przedkłada własne zwycięstwo nad los swojego przyjaciela, zamkowego gołębia- spiesząc mu z pomocą, gdy sytuacja tego wymaga 💙 • Powiem Wam szczerze, że książeczkę tę musiałam przeczytać sama, bo....Natalka przeczytała ją pierwsza samodzielnie podczas reko­nwal­esce­ncji­ u babci 😉 I w jej opinie "ta książka jest super"- teraz czyta fragmenty na głos młodszemu bratu 😍 Sprawdzi się więc idealnie dla początkujących czytelników 🙂 • Polecam Wam serdecznie serię o Krzysi, nie tylko dziewczynkom, ale i chłopcom. Skądinąd wiem, że nawet chłopcy z silnym poczuciem męskości byli zadowoleni z lektury 😉
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo