• "Kraj niespokojnego poranka. Pamięć i bunt w Korei Południowej" • Autor: Roman Husarski. Moja ocena: 8/10. • Roman Husarski w swoim reportażu "Kraj niespokojnego poranka" w przystępny i szczegółowy sposób przybliża czytelnikowi kraj, który często pozostaje poza głównym nurtem zainteresowań – Koreę Południową. Autor ukazuje zarówno jej bogatą kulturę, jak i skomplikowaną historię, której kluczowym elementem jest ciągłe napięcie z Północą. Choć tytuł sugeruje, że skupimy się wyłącznie na Południu, w książce znajdziemy również liczne nawiązania do sytuacji w Korei Północnej, co czyni ją pełniejszą i bardziej wielowymiarową. • Książka składa się z dziewięciu rozdziałów, w których każdy poświęcony jest innemu aspektowi koreańskiego społeczeństwa, historii i współczesności. Momentami poszczególne rozdziały mogą wydawać się nieco zbyt długie, jednak styl pisania Husarskiego jest na tyle płynny i przyjazny, że lektura nie nuży. Dzięki temu nawet najbardziej skomplikowane zagadnienia są przedstawione w sposób zrozumiały i interesujący. • Dzięki tej książce odkryłem nieznane mi wcześniej szczegóły dotyczące Korei, zarówno Południowej, jak i Północnej, co czyni ją wartościową pozycją nie tylko dla osób zain­tere­sowa­nych­ regionem, ale także dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z tematyką azjatycką. • Zdecydowanie polecam.
  • Autor - solidnie przygotowany do analizy kultur wschodnich. Pewnym zaskoczeniem może być fakt, że uważniej powinien przestudiować 95 tez Marcina Lutra, i etykę protestancką zważywszy, że największy odsetek Koreańczyków deklaruje przynależność do kościołów reformowanych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo