• Wielowymiarowa i wielogłosowa powieść. Książka – jak to trafnie ujęła jedna z klubowiczek – „mimo ciężaru historii daje ogromne wrażenie lekkości”. Jest to opowieść o licznej rodzinie naznaczonej przemocą, w której przez lata wychowuje się w sumie 14 dzieci (dwoje zmarło bardzo wcześnie). I choć są to dzieci tych samych rodziców, to każde z nich jest inne i każde dotknięte jest jakimś piętnem, z którym musi się zmagać lub nauczyć z nim żyć. Jest to również przyznanie rodzicom prawa do tego, że każde dziecko można kochać inaczej, tak jak dzieci różnie postrzegają, rozumieją i kochają swoich rodziców. To także opowieść o sile przywiązania pomimo bólu (a może właśnie „dzięki” niemu?) doznawanego ze strony tych, którzy mieli chronić i kochać. Powieść skłoniła nas do dyskusji nt. dziedziczonych z pokolenia na pokolenie traum i podzielenia się wiedzą czerpaną z takich książek jak: „Nie zaczęło się od ciebie”, „Tajemnice przodków”, „Emocjonalne dziedzictwo” – wszystkie do wypożyczenia w Filii „Skorosze”. Zapraszamy do lektury. • ~MP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo