• Wypożyczyłam tę książkę, kierowana dość bolesnym zainteresowaniem obrazami Muncha. W 2019 roku oglądałam wystawę jego malarstwa w British Muzeum i naprawdę czułam niepokój. To nie jest sztuka ładna, miła i przyjemna, a jednak przyciąga. Niestety, na wystawie nie było najbardziej znanego dzieła Muncha "Krzyku" ze smugami krwistego nieba, a jego litograficzna wersja. • Książka "W pogoni za sztuką" Dolnicka jest i nie jest poświęcona "Krzykowi". Autor przedstawia historię kradzieży "Krzyku" w 1994 roku i pracę policji, która doprowadziła do odzyskania dzieła. Jednak książka opowiada o wielu bardzo znanych obrazach kradzionych przez złodziei i odzyskiwanych przez policję. • Dolnick umie opowiadać historie, interesująco prowadzi czytelnika przez meandry świata handlu kradzionymi dziełami sztuki. Prezentuje sylwetki często bezczelnych złodziei i tropiących ich równie bystrych policjantów. • Lektura ciekawa, chociaż w niektórych miejscach zbyt rozwlekła.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo