• Samotnia to fascynujący thriller psychologiczny, który nie tylko doskonale wykorzystuje znane motywy gatunkowe, ale również odnosi się do klasyków tego rodzaju literatury, jak Misery Stephena Kinga. Autorka świetnie balansuje pomiędzy konwencją a oryginalnością, co sprawia, że ta opowieść jest niezwykle intrygująca i wciągająca od pierwszej strony. Dodatkowo, umiejscowienie akcji w czasie pandemii koronawirusa dodaje nowy, aktualny wymiar opowieści, wprowadzając elementy zagrożenia związanego z otoczeniem i samym wirusem. Samotnia nie tylko zapewnia czytelnikowi dreszcz emocji, ale również prowokuje do refleksji nad reakcjami człowieka na ekstremalne sytuacje oraz nad procesem budowania własnej tożsamości w obliczu tragedii. Dla miłośników thrillera psyc­holo­gicz­nego­ ta książka będzie niezapomnianym doświadczeniem czytelniczym, które trzyma w napięciu aż do ostatniej strony.
  • Powiesc słaba, przewidywalna i bezbarwna. Nie pomaga forma narratora
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo