• Nie "wciąga" po przeczytaniu kilkunasty stron, odłożona do zwrotu.
  • Podstawowa wada tej książki to umieszczanie przydługich, wyjaśniających opisów do informacji historycznych. Autor nie ogranicza się do wplatania ich w akcję - dodatkowo obszernie opisuje je czytelnikowi. • Przykład - bohater spotyka się ze znanym artystą, należącym do bractwa św, Łukasza - i dalej następuje wyczerujący opis - kiedy bractwo powstało, historia najbardziej znanych członków i ich najgłośniejsze dzieła. • I tak przez prawie dwie strony - a to tylko jedna z wielu takich ciekawostek. • Dodatkowe szczegóły nie posuwają akcji na przód, ani nie wnoszą nic do niej. Co więcej - zakłócają tok narracji, ponieważ powoduą częste zmiany perspektywy - pomiędzy światem widzianym przez Habitcha (głównego bohatera) a światem współczesnego odbiorcy, który (zdaniem autora) potrzebuje wszystkich tych dodatkowych informacji. • Podsumowując - dla mnie pisanie kryminału retro nie polega na naszpikowaniu go informacjami historycznymi - od tego są opracowania naukowe i popularnonaukowe. Po tym gatunku oczekuję raczej wykorzystania wiedzy o obyczajach i sposobie myślenia ludzi, żyjących w tamtejszych realiach. • Chociaż w książce są dobre fragmenty, w których udało się to osiągnąć (np. dotyczące wpływu "czystości rasy" na mentalność współczesnych), to nadmiar detalicznych objaśnień wyraźnie szkodzi całości. • Autor miał intrygujący pomysł na książkę i mógł z tego być naprawdę niezły kryminał. Szkoda.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo