• "Jestem zwykłą zjadaczką chleba. Kochałam, walczyłam i poszukiwałam szczęścia - możliwe, że nieudolnie, jakby po omacku. Byłam oddana swoim książkom i swojemu mężowi, kochałam przyjaciół i próbowałam ratować pamięć mojego miasta. Nie udało mi się." • Fragment listu młodej wdowy Jocelyn Ferrec, który tak jak wszystkie pozostałe pisała do pisarza Marcela Zoli. Właśnie w taki sposób w jednym z listów opisała siebie. • Silna, odważna i kochająca książki kobieta doświadczona smutkiem i osamotnieniem jeszcze przed wybuchem wojny mierzy się z całym dramatem w samym środku miasteczka Saint-Malo, by chronić swojej biblioteki oraz by walczyć o wolność Francji. • Towarzyszą jej strach, ból, nienawiść i osamotnienie, ale i odwaga, sprawiedliwość i miłość... Nie tylko do książek. • Ode mnie: • To druga książka spod pióra Mario Escobara, jaką przeczytałam i po raz drugi jestem zachwycona. Lubię kiedy książkę czyta się jednym tchem, a te do takich należą. • Powyższa powieść jest warta uwagi, zawiera wiele pięknych zdań, pokazuje czego życie jest warte w obliczu wojny, a postać Jocelyn i jej postawa ujęła mnie bardzo pod każdym względem. • Polecam serdecznie tę książkę każdemu 💕
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo