• bardzo ciężko czyta się tą książkę, niestety nie udało mi się dotrwać do końca
  • Jest to książka mówiąca o tym, że w życiu nie zawsze jest tak jakbyśmy tego sobie życzyli. Zwłaszcza wówczas, gdy oczekujemy jakichś konkretnych zmian. Do swojego usta­bili­zowa­nego­ świata, którego większość mogłaby Eleanor zwyczajnie pozazdrościć, bohaterka chce wprowadzić coś nowego. Ma kochającego męża, inteligentnego syna, rozwija swoją karierę rysowniczki, więc czego jej brakuje? To jednak nie wszystko. Ona widzi swoje życie nieco inaczej. Uważa, że jej każdy dzień jest istną walką o przetrwanie, walką w której czasami ponosi straty. W pewnym momencie mówi pas – „Dziś będzie inaczej”. W jednej chwili układa nowy plan dnia, dnia bez jogi, z lekcją poezji w tle, z czasem poświęconym dziecku oraz mężowi… Dziś stawia na pełen luz i swobodę. Będzie rozbawiona, rozluźniona, cierpliwa i naprawdę szczęśliwa. Jak się jednak okazuje los ma względem Eleonor nieco inne plany niż ona sama i powoli zaczyna ingerować w jej zamierzenia. Skutki takiego zwrotu akcji są momentami nawet zabawne, choć czasami sytuacje te mogą nam wydawać się nieco absurdalne. Mimo wszystko jest to całkiem niezła lektura na plażę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo