• A to dopiero ZWYKŁA historia! Sięgając po nią nastawiłam się na naprawdę coś super pozwalającego na kolana... Hmmm... Cóż, nieco się przeliczyłam. Mimo to nie czuję się zawiedziona, dziecko z całą pewnością na rozczarowane książeczką też nie wygląda, ale to jednak zwykły tekst. Historyjka jaką mógłby napisać każdy kto miał do czynienia z dziećmi i ich "nocnikowymi rozterkami". Bohaterem opowiastki jest mały Bolek, który jak każdy maluch od urodzenia robi to i owo do pieluchy. Dzielna mama rzecz oczywista zajmuje się nim przykładnie jak każda inna. Aż tu nagle w ręce malca wpada nieoczekiwanie pewien przedmiot sprezentowany przez babcię. I tu rozterka... Co to takiego? U Bolka jak w życiu każdego oszołomionego nowym, dziwnym przedmiotem dziecka rodzą się w głowie pytania. Najważniejsze, że jest zaangażowany, więc zainteresowanie wokół nocnika nie maleje, wręcz przeciwnie. W końcu po krótkiej analizie funkcjonalnej znane jest już Bolkowi przeznaczenie tajemniczego gadżetu. Trzeba przyznać, że frajdy przy tym co nie miara. Po kilku próbach malec wreszcie zaczyna z niego korzystać przyznając, że taki NOCNIK to extra sprawa. Jest to niewątpliwie prosta historia, której doświadcza w rzeczywistości tak naprawdę każde dziecko. Grunt, że trafia do małego odbiorcy, bo faktycznie wielu maluchom przypada ona do gustu w mig. Czy jednak bobas nabierze po lekturze chęci do nocnikowania? Sprawa wątpliwa, ale grunt, że przybliży ten trudny temat, oswoi nieco z nowym tworem. Polecam lekturę, bo bawi, edukuje, być może wychowuje.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo