• Seria Czytam sobie jest znana polskim czytelnikom, szczególnie tym młodszym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z literaturą. Książeczki w niej wydawane podzielone są na trzy poziomy w zależności od umiejętności dzieci. Pierwszy to pojedyncze zdania, drugi to nieco bardziej rozbudowany tekst z elementami dialogu, a trzeci to historie około 2500 słów. Każdy poziomów różni się też objętością zarówno pod względem treści, słownictwa i liczby stron. Jedną z historii z pierwszego poziomu jest Rekin Nudojad Rafała Witka. • Historia opowiada o rekinie, który pewnego dnia bardzo się nudzi. Wszyscy jego bliscy mają swoje zajęcia, a on siedzi i umiera z nudów. W końcu postanawia, że wyruszy na wycieczkę do swojego ulubionego miejsca, czyli do wraku statku. Niestety na miejscu wpada w pułapkę i boi się, że nikt go nie znajdzie i nie pomoże. • Tekst jest krótki, na każdej karcie jest tylko kilka słów, które tworzą krótkie zdania. Na stronach są też specjalnie wyróżnione wyrazy pomagające w ćwiczeniu głoskowania. Patrząc na tekst i na te słowa, czasem trudno było mi zrozumieć, dlaczego wybrano właśnie te. Wiele z nich było prostych, a w historii pojawiały się trudniejsze, które zapewne trzeba byłoby dziecko wyjaśnić – w ćwiczeniach był na przykład wrak, a w tekście pojawiało się biadolić, które może być niezrozumiałe dla współczesnych czytelników. • Zaletą książek z tej serii jest wydanie. Ten tom zilustrowała Joanna Rusinek. Jej obrazki są kolorowe, dynamiczne, świetnie oddają podwodny świat. Każda pozycja ma też wklejkę z naklejkami, które związane są z przedstawioną w tomie historią. • Seria Czytam sobie jest jedną z moich ulubionych serii dla dzieci. Uważam, że historie w niej wydawane są ciekawe, mają piękne ilustracje i uczą czegoś nowego. Różnorodność tematyki pozwala na poznanie nowych dziedzin, osób lub po prostu dobrą zabawę. Jeśli wasze dzieci uczą się czytania, koniecznie dajcie im tę serię.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo