• Książka ta opowiada o przygodach dziewięcioletniej dziewczynki o imieniu Pippilotta Viktualia Firandella Złotmonetta Pończoszanka, córka kapitana i króla murzyńskiego Efraima Pończochy (o odwiedzinach tatusia Efraima przeczytacie w książce pt. „Pippi wchodzi na pokład”). Ale wszyscy (prócz tatusia oczywiście) mówią na nią Pippi. Pippi mieszka sama w Willi Śmiesznotce. No, nie tak zupełnie sama. Mieszka tam z małpką, małym makakiem, który nazywa się Pan Nilsson i koniem. Koń mieszka na werandzie. Trzeba też wiedzieć, że Pippi jest niesamowicie silna! Na przykład kiedy chce wypić na werandzie poranną kawę, bierze konia i wynosi go do ogrodu! Pippi ma również dwójkę przyjaciół, Tommy’ego i Annikę. Tommy i Annika to rodzeństwo; mieszkają w sąsiedniej willi. U Pippi w ogrodzie rośnie dąb. W tym dębie jest dziupla, w której rośnie lemoniada i czekolada, ale czekolada tylko w czwartki. • No to chyba na razie tyle. A jak chcecie poznać więcej przygód Pippi i jej przyjaciół, przeczytajcie książki o Pippi.
    +2 trafna
  • Zabawna historia o rudowłosej dziewczynce, którą uwielbiam. Każdy rozdział przynosi za sobą nowe, coraz ciekawsze wydarzenia. Pippi "bawiąca się" z policjantami lub podnosząca konia, czy też idąca do szkoły, potrafiła rozbawić mnie do łez. Przede wszystkim książka jest napisana przystępnym językiem i w bardzo zabawny sposób i to najbardziej zachęca do czytania kolejnych rozdziałów jak i części tej cudownej książki. Polecam każdemu dziecku i nie tylko, bo Pippi może poprawić humor każdemu!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo