• Tytuł: Chowańce: Gwiazdy przeznaczenia • Autorzy: Adam Jay Epstein i Andrew Jacobson • Wydawnictwo: IUVI • Data wydania: 8 kwietnia 2015 • Liczba stron: 363 • Ocena: 9/10 • Adam Jay Epstein spędził dzieciństwo w Nowym Jorku, Andrew Jacobson dorastał zaś w Milwaukee w Wisconsin. Poznali się na parkingu w Los Angeles. Od tamtej chwili piszą razem scenariusze filmowe i telewizyjne. Gwiazdy przeznaczenia to ich pierwsza wspólna książka. Adam mieszka z żoną Jane, córką Penny i biało-czarnym dachowcem. Andrew, jego żona Ashley i pies Elvis – cztery przecznice dalej. • Utwór został napisany prostym, lekkim językiem. Okładka być może wskazuje na literaturę dziecięcą, ale ja ewidentnie nazywam to dzieło młodzieżówką. Wartka akcja, wspaniale wykreowani bohaterowie, dopracowana do najmniejszego szczegółu mapa oraz nieziemskie opisy, których jest wiele, sprawiają, iż powieść tę czyta się szybko i z ciekawością przewraca się strony. Duży ukłon dla autorów ilustracji, które idealnie łączą się z książką i pomagają nam wyobrazić sobie postacie. • Bezkresja jest miejscem, w którym żyją zwykli ludzie oraz czarodzieje. Chowańce, zwierzęta obdarzone magicznymi mocami, często pomagają im w różnych zadaniach. Królestwu zagraża nieb­ezpi­ecze­ństw­o. Zycie magów i przyszłość Bezkresji zależą od trójki chowańców. Będą musieli stawić czoła najgroźniejszym potworom. Czy uda im się uratować zaufanych? Czy Bezkresja będzie bezpieczna? • Aldwyn jest jednym z głównych bohaterów. Ten czarno-biały dachowiec nie wie, że ma magiczne zdolności. Jest odważną i gwałtowną postacią, która zrobi wszystko, by uratować najbliższych. Szybko nawiązuje nowe kontakty i ma duże poczucie humoru. Skylar to ptak, który jest bardzo mądry. Czyta wszystkie księgi, które wpadną jej w ręce (w tym przypadku w skrzydła :)). Cechuje ją na pewno ambicja oraz pomysłowość. Nie raz ratuje najlepszych przyjaciół z opresji. Trzecią najważniejszą postacią jest żaba – Gilbert. Wydaje się głupiutkim bohaterem, który poprzez swoją niezdarność często zagraża życiu towarzyszy. Jest niedoceniony przez ojca, przez co nie wierzy w swoje umiejętności, które są ogromne. • Bardzo zaskoczyło mnie zakończenie. W połowie książki wydawało mi się, że wiem, jak to się skończy. Polecam wszystkim tę pozycję, gdyż przez swoje proste treści uczy ważnych wartości, m.in. lojalności wobec przyjaciół.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo