• Spokojne miasteczko Chipping Cleghorn. Wszyscy mieszkańcy się znają i wiedzą o sobie wszystko. Życie toczy się spokojnie, aż do dnia, w którym miejscowi przeczytali w lokalnej gazecie: Morderstwo odbędzie się... Kiepski żart czy pycha mordercy? Zaciekawieni sąsiedzi zjawiają się w domu Letycji Blackclock. Kiedy padają strzały, akcja nabiera tempa. Czy mieszkańcy Chipping Cleghorn na pewno wiedzą o sobie wszystko? A może ktoś z nich skrywa mroczny sekret? • To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i na pewno na tym się nie skończy. Ciekawa intryga, interesujące postacie, dokładny obraz życia mieszkańców powojennej Anglii, no i oczywiście niebanalne zakończenie. Wszystko to składa się na genialny, trzymający w napięciu, kryminał. • Autorka stopniowo odkrywa historie oraz tajemnice bohaterów. Dzieje się to w sposób naturalny i nie gwałtowny, co daje czytelnikowi czas na "przetrawienie" nowej i zupełnie zaskakującej informacji. W tej książce była ich niep­rawd­opod­obna­ ilość, bo prawie każda postać coś ukrywała. Trochę nie spodobało mi się to, że w tak małej miejscowości, wiele osób była powiązana ze sobą nićmi przeszłości, o których czasami nawet oni nie wiedzieli, ale jakoś to przełknęłam, bo dzięki temu książka była zdecydowanie ciekawsza. • Obraz życia w powojennej Anglii bardzo mnie zainteresował. Ku mojemu zaskoczeniu, nie różni się on bardzo od polskich wsi, czy małych miast. Plotki, ploteczki i wścibscy sąsiedzi. Czyż tak nie dzieje się teraz na osiedlach, czy na wsi? Czy na ławeczkach nie siedzą starsze panie i nie obgadują sąsiadów? • Bohaterowie w powieści byli bardzo różnorodni i odznaczali się różnymi cechami charakteru, co dodawało im praw­dopo­dobi­eńst­wa. Zachowanie niektórych, było bardzo dziwne i miejscami mogę powiedzieć, że trochę humorystyczne. Co różnicowało i tak już przesiąkniętą krwią, fabułę. • Książka jest napisana przyjemnym, lekkim i prostym językiem. Ułatwia to zrozumienie treści i skupienie się na akcji, której w tej książce nie brakuje. Okładka jest dosyć ładna, ale, według mnie nie oddaje za dobrze treści, zaś kieszonkowy format książki jest świetnym rozwiązaniem na wakacyjne wyjazdy. • Najlepszą zabawę dla czytelnika, stanowiła pewnie możliwość zabawy w detektywa. Wiemy wszystko, co wie policja, a nie, tak jak w niektórych kryminałach, dowiadujemy się ważnych faktów już po rozwiązaniu zagadki. Pochwalę się Wam, że połowicznie udało mi się rozwiązać zagadkę :) • W niektórych momentach jednak, akcja była dosyć monotonna i nudna. Weźmy na przykład sytuację, gdzie sierżant przesłuchuje kilku świadków tej samej zbrodni. Mówili oni to prawie to samo, wzbogacając czasami swoje zeznania jakimś szczegółem. To była jedyna rzecz, która obniżyła moją ocenę tej książki. • Podsumowując. Książka bardzo mi się podobała, mimo przestoju akcji w niektórych miejscach. Wszystkie elementy są przedstawione w interesujący dla czytelnika sposób, a zakończenie, praktycznie nie do przewidzenia, jest tylko wisienką na torcie pełnym akcji. Książkę polecam wszystkim miłośnikom kryminałów i Agathy Christie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo