• Opowiadania czyta się szybko. Książka wpisuje się nieźle w obecnie obowiązujący nurt epatowania dosłownością bez nadmiernego angażowania intelektu. Zamierzone szokowanie treścią oraz formą szczególnie eksponowanego erotyzmu, a raczej może ściganie się z którąś z "twarzy Greya" osłabia autorowi koncept wydawało by się na dobre opowiadania. Choć nie... przepraszam przynajmniej jedno pozytywnie może poruszyć pomimo ogólnie pesymistycznego przesłania. Podawana jednak "na tacy" sadystyczna dosłowność fantazji nijak ma się do szkoły mistrzów do których autor jest przyrównywany. Nie wiem jak w innych książkach, ale zamieszczony na końcu książki "własnoręczny" moim zdaniem absolutnie niepotrzebny komentarz w którym autor zawiera coś na wzór tłumaczenia o co chodzi czy też tłumaczenia się z tego co popełnił - wydaje się potwierdzać, że to ogólna tendencja. Na razie nie chcę sprawdzać. Dziś wydawnictwa i rynek rządzą się odmiennymi regułami niż w czasach choćby początków "Fantastyki" i w ciągu sekund popularność można zyskać ale też zostać zapomnianym. Autor ma swoje kilka sekund. Gratulacje bo rynek trudny. Czy zostanie zapamiętany na dłużej ? Nie wiem. Na pewno przez tych, którzy mają bardzo dobrą pamięć...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo