• "Kirgiz schodzi z konia" • Autor: Ryszard Kapuściński. Moja ocena: 9/10. • Kirgiz schodzi z konia to niezwykle interesująca pozycja autorstwa Ryszarda Kapuścińskiego, która przybliża czytelnikom życie i kulturę regionów Zakaukazia. Książka, wydana pod koniec lat 60. XX wieku, opisuje te obszary w czasach, gdy były one republikami Związku Radzieckiego. Mimo że państwa te były wówczas częścią ZSRR, autor nie stara się na siłę łączyć ich wspólną historią radziecką. Każdy kraj zostaje przedstawiony w osobnym rozdziale, co pozwala lepiej zrozumieć jego specyfikę. Dodatkowym atutem są załączone mapki, które pomagają w lepszym zorientowaniu się w geografii opisywanych regionów. • Była to pierwsza książka Kapuścińskiego, którą przeczytałem, i muszę przyznać, że jego styl mnie oczarował. Autor pisze w sposób niezwykle wciągający, łącząc piękny, literacki język z reporterską precyzją. Jego opisy są pełne detali, a jednocześnie zwięzłe, co sprawia, że lektura staje się prawdziwą podróżą po zakaukaskich republikach. • Choć książka jest stosunkowo krótka, liczy zaledwie 140 stron, autor zdołał zawrzeć w niej esencję życia w Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Turkmenistanie, Tadżykistanie, Kirgizji i Uzbekistanie. Każdy z tych krajów ma swoją unikalną historię, kulturę i tradycje, które Kapuściński umiejętnie przedstawia, tworząc fascynujący obraz tej części świata. • Kirgiz schodzi z konia to lektura, która zdecydowanie warta jest uwagi, zwłaszcza dla miłośników reportażu i podróży. Polecam każdemu, kto chce poznać historię i kulturę tych dawnych republik radzieckich z perspektywy jednego z najw­ybit­niej­szyc­h polskich reporterów.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo