• Sięgając po tę książkę byłam pewna, że dostanę identyczną lekturę jak pierwsza część tej serii, jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że autor wprowadził zmiany i forma książki jest całkowicie odmienna. Oczywiście znajdziemy tu kilka opisanych spraw, nad którymi pracowało Archiwum X, ale cała pozycja opiera się głównie na sprawie Krystyny S. z Krakowa i jej skórze, którą odnaleziono przez przypadek, kiedy ta "wplątała się" w śrubę łodzi. Każdą ze spraw w jakimś stopniu (mniejszym lub większym) nawiązuje do tej ze skalpem. Rozczarowaniem jednak okazało się, że mimo wszystko autor nie opisuje nam tego morderstwa zbyt szczegółowo, a podaje tylko podstawowe informacje, pozostawiając nas z niedosytem - domyślam się, że powodem jest fakt, iż sprawa jest cały czas w toku. Całe szczęście inne czynniki wpływają na to, że książka jest równie dobra co jej poprzedniczka. • Opisane historie są dość drastyczne, więc dla czystego sumienia uprzedzam osoby o delikatniejszych żołądkach. • Dodatkowo tym razem autor przeprowadza rozmowy z np. biegłym psychologiem, antropologiem czy też specjalistą w zakresie badań DNA - dzięki temu możemy dowiedzieć się wiele interesujących rzeczy o ich pracy. • Jest to mocna lektura - przez opisy morderstw - ale niezmiernie ciekawa i pełna wiedzy z zakresu pracy Archiwum X. • Serdecznie polecam zarówno pierwszą, jak i drugą część.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo