• Toń porusza i wciąga czytelnika od pierwszych stron, pozostawiając po lekturze refleksję nad tematami skomplikowanej tożsamości, historii i współczesnego kryzysu migracyjnego. Autorka odważnie porusza trudne tematy, jak krzywda autochtonów i przesiedleńców, budując bogatą panoramę społeczną i historyczną. Dom staje się w powieści symbolem stabilności i bezpieczeństwa, pomimo zmieniających się okoliczności i narodowości jego mieszkańców. Szatrawska, używając prostego, ale skutecznego języka, pozwala czytelnikowi w pełni zanurzyć się w historiach bohaterów i przeżywać z nimi ich losy z drżeniem serca. To pozycja, która zmusza do myślenia i pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury.
  • Polecam! Wciągająca, wzruszająca - bardzo dobrze się czyta. Współczesna i krakowska, mimo że historia w dużej mierze dzieje się poza Krakowem i w innych czasach. Trudno było się z nią rozstawać, ciągnęła tajemnicą, a bohaterowie jeszcze jakiś czas po lekturze "chodzą za mną". Bardzo dobra!
  • Wzruszająca, pięknie napisana.polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo