• Rewelacyjna książka, którą wg mnie powinien przeczytać każdy bez wyjątku. • Autorka świetnie przedstawiła problem stalkingu, jak łatwo stać się ofiarą i jak trudno się potem podnieść żeby na nowo zacząć żyć.
  • Wydawało mi się, że Olgę Rudnicką zdążyłam już poznać. Jakże się myliłam! Czytając "Cichego wielbiciela" miałam wrażenie, jakbym czytała książkę kogoś innego. Ta była tak niepodobna do twórczości autorki, ale jednocześnie równie dobra. To duża sztuka, tak bawić się stylem. • Najpierw poznałam czarne komedie z wątkami kryminalnymi, potem rasowy kryminał "Lilith", a teraz? Powieść psychologiczna, genialnie obrazująca problem stalkingu, zarówno z punktu widzenia ofiary, jak i osoby nękającej. Przerażająca i uświadamiająca, jak dużym problem jest stalking, który w Polsce do niedawna nie był jeszcze karany. • Romantyczne listy od cichego wielbiciela, kwiaty, przysyłane prezenty. Przecież miło jest mieć adoratora. Tylko on zaczyna wiedzieć o Tobie wszystko, a Ty o nim nic. Nie wiesz kim jest i jaki będzie jego kolejny krok. Rodzina i przyjaciele nie widzą problemu, przecież nic złego nie robi, chłopak się stara. A Ty? Musiałaś go sprowokować... • Książka, która jest zdecydowanie warta przeczytania. A to, co w niej jest najbardziej przerażającego, to fakt, że ofiarą może stać się każdy z nas. Na co dzień spotykamy wielu zwyczajnych i niepozornych ludzi, nie zwracamy na nich uwagi, nie pamiętamy ich. Tylko nigdy nie wiemy, kiedy i kto dostrzeże nas. Wystarczy przypadkowe spotkanie, zetknięcie się z kimś w sklepie albo czekanie na tym samym przystanku...
  • Bardzo dobra książka. Myślę, że powinna ją przeczytać każda nastolatka. Polecam.
  • Bardzo dobra, trzymająca w napięciu książka. Dzięki niej można pogłębić wiedzę o stalkingu, co tak naprawdę czuje ofiara. Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo