• Fabuła książki osnuta jest wokół wspomnień głównej bohaterki, która poszukuje przyczyny swoich życiowych niepowodzeń w przeszłości. Dzieciństwo jawi się jej momentami jako "czarna dziura", zwłaszcza miesiące przed i po narodzeniu młodszej siostry, z którą nie czuje żadnej więzi. Głęboko przeżywa także, maskując to chłodem, brak więzi uczuciowej z matką, w której zachowaniu dopatruje się różnych złych wspomnień z dzieciństwa, zwłaszcza znęcania się nad nią przez ojczyma oraz oddania jej do tzw. "tygodniowego przedszkola". Reasumując można stwierdzić, że złe przeżycia z dzieciństwa rzutują na całe dorosłe życie, zwłaszcza jeżeli brak w nim szczerości, wzajemnego zaufania i rodzinnych uczuć. Nigdy nie należy oceniać sytuacji bez uprzedniego wysłuchania drugiej strony i trzeba pamiętać, że nasze zachowanie budzi "sprzężenie" zwrotne, czyli jak my się odnosimy do kogoś, zwłaszcza do najbliższych, tak oni do nas.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo