• Książka przyjemna, szybko się ją czyta. Od intrygi miłosnej wszystko się zaczęło. Opowiada o losach kotołaka Ksina, zbiegłej nierządnicy Hanti oraz o córce nobilitowanego kupca — Aspaji, która daje nogę z aptekarzem Galionem i zazdrosnym czarodziejem Tagero. Z początku urocze dziewczę planuje, jak wszystkich ograć, by żyć po swojemu. Pomaga jej w tym stara piastunka Fija. Z czasem Aspaja pokazuje rogi. Nie tylko ona potrafi w tej historii kąsać. Dosyć szybko domyśliłam się kim, jest Asppaja dla Ksina, reszta była dla mnie bardzo fajnym zaskoczeniem. Minusem krótkich książek jest to, że ledwo wczułam się w wątki, urywały się i zaczynały się kolejne. Ta książka jest taką przeplatanką. Jak dla mnie za krótka, ale z drugiej strony nie ma lania wody na siłę. Autor kreuje swój bestiariusz na podstawie mitologii słowiańskiej. Fajnym akcentem jest załączenie go na końcu książki. Nie jest to arcydzieło literackie, ale nie sięgam po fantastykę w tym celu, tylko po to, żeby się rozerwać. Historia kotołaka Ksina spełnia swoje zadanie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo