• Najlepsza wg mnie książka Agaty.
  • Książka napisana w intrygujący sposób, bardzo ciężko domyślić się — jakże zaskakującego zakończenia, choć morderca zostawia pewne ślady, które mogą pomoc czytelnikowi domyślić się szybciej. Niestety ,frustrujący okazało się dla mnie brak Herkulesa Poirota, bo nie miał kto ukarać sprawcy.
  • Niesamowicie wciągająca historia. Kryminał z elementami thrillera okraszony sugestywnymi opisami chwiejnej ludzkiej psychiki. Czyta się z największą przyjemnością. Oczywiście do ostatnich stron tajemnica intrygi jest niemal nie do odgadnięcia.
  • Agatha Christie napisała wyjątkowy i fascynujący kryminał, gdzie przez cały czas zastanawiamy się kto spośród tych dziesięciu osób jest mordercą, bo w końcu ktoś nim musi być. Nie ma zbrodni doskonałej, a może jednak jest? • Niesamowite w tej powieści jest to, że mimo, iż wiadomo w jakim kierunku zmierza fabuła, to od powieści ciężko się oderwać. Razem z bohaterami wiemy, że idą na śmierć, wiemy, że następne morderstwo odbędzie się, wraz z postaciami odczuwamy strach, niepewność i udziela się nam klaustrofobiczna atmosfera panująca na wyspie. • "Dziesięciu Murzynków" to potężna opowieść o nieuchronności. Nie ma rzeczy, które mogą zostać ukryte, zamiecione pod dywan, prędzej czy później wszystko wypłynie na światło dzienne i winnych spotka zasłużona kara. • Ta książka różni się od większości Christie, które zwykle mieszają ciemną świadomość zła z jaśniejszymi akcentami, w przypadku " Dziesięciu Murzynków" po lekturze trudno o ulgę. To surowa, moralna bajka o walce toczącej między dobrem a złem. • A patrząc przez pryzmat tej powieści odnosi się wrażenie, że autorka dostrzegała zło wszędzie, skryte między filarami społeczności, w zawodach, które polegają na służbie innym (szczególnie lekarzy), w rodzinach, wśród dzieci. Agatha Christie wierzyła, że wielu ludzi będzie czynić zło, tak długo, jak będą mieć świadomość, że mogą uniknąć kary. • "Dziesięciu Murzynków" to najznakomitszy kryminał w dorobku Królowej Kryminałów, którą bez wątpienia jest Agatha Christie. Trzymający w napięciu, mroczna i tajemnicza powieść o zbrodni i karze. Prawdziwy kryminalny majstersztyk. • Marta Ciulis-Pyznar
  • Staroświecki pradziad serii filmowej "Piła"? W pewnym stopniu. Czyta się z zapałem, również dzięki pięknie oddanemu urokowi obyczajów tamtych lat i tamtych sfer. • Mistrzyni kryminału wydała tę powieść w 1939 roku.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo