• Kolejna książka tego autora. I jest super! polecam
  • Niezła książka, poruszająca trudne tematy- przemoc w rodzinie, alkoholizm, brak reakcji ludzi na krzywdę innych, czasem nawet bliskich im osób. Kobiet takich jak Justyna- bohaterka powieści- jest zapewne wiele, ja nie potrafię zrozumieć, jak mogą tak żyć, ale tak właśnie żyją- stłamszone,nie potrafiące się przeciwstawić mężowi. znoszące przemoc i upokorzenia. Książka skłania do refleksji i docenienia, jakiego ma się w domu wspaniałego współmałżonka i jak dobrze człowiek trafił ze swoim życiowym wyborem partnera.
  • Książka na wskroś przesiąknięta szeroko pojętym brudem i moralną zgnilizną. • Akcja toczy się dwutorowo, więc jesteśmy świadkami jak toczy się śledztwo, oraz jak wygląda “życie rodzinne” państwa Gryżak. A raczej piekło jakie tam się odbywa. • Justyna znosi wszystko dla córki. Żeby mąż tylko nie zaczął się nad nią znęcać. Decyzja, którą podjęła nie była łatwa. Musiała uratować dziecko, które urodziła, przed losem jakie zaplanował dla niego małżonek. A jedyne, co wydawało się jej sensowne w tym czasie, to było uduszenie maleństwa! • Odradzam książkę osobom, które mają słabe nerwy. Czytając, doświadczałam złości, szoku, obrzydzenia, i smutku. Poruszane są tutaj ciężkie tematy, które mają odzwierciedlenie w życiu codziennym, a czasem nawet są ukrywane przed światłem dziennym, mimo że wiemy o ich istnieniu. Trzeba mieć naprawdę mocne nerwy, żeby znieść poruszaną tematykę. • Książka jest mega mocna, bardzo ciężka, momentami zapierająca dech w piersiach, ale niestety bardzo prawdziwa. • Bardzo dobrze przedstawiony poważny problem społeczny.
  • Dom Pana Kościelnego pochłanelam. Spodziewałam się podobnego nie do przewidzenia zakończenia. A tu spotkało mnie rozczarowanie
  • Wiem, że ma bardzo dużo recenzji pozytywnych, z tego też powodu wybrałam ją z półki biblioteki. • Muszę jednak być szczera. Książka mówi o bardzo trudnych, dramatycznych i okrutnych historiach. • Nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości, ale jako książka uważam jest zbyt prosta. Może autor chciał w bezpośredni i brutalny sposób przedstawić dramaty jakie dzieją się w domach ale ja oczekiwałam czegoś więcej. Oczekiwałam głębszego potraktowania tematu, może przedstawienia historii w dwóch perspektywach czasowych, na przykład życie dorosłej już Julii i wpływ tego co przeżyła w dzieciństwie na jej dorosłe życie lub dzieciństwo tego skur..a i dlaczego stał się tym jeba..... skur...🤔😤. • Książki nie oceniam jako kiepskiej, na pewno długo ją będę pamiętać ale spodziewałam się więcej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo